We zijn al weer 6 dagen terug uit Burkina Faso! Het is hier -6 en er wordt gesproken over een 11-stedentocht. Ik laat de hond uit in een snijdende oosten wind. Het is even wennen.

De laatste weken in Burkina waren druk en warm als iedere dag. Alle welkomst rituelen zie ik nog voor me als ik m'n ogen dicht doe. Zo veel mensen om ons heen die nieuwsgierig kwamen kijken en voor ons dansten. Vaak werd er ook gegiecheld door de vrouwen. Ze vonden dat wij er raar uitzagen. Ook was het gek dat 'zulke oude mensen' (de gemiddelde leeftijd in Burkina Faso is ongeveer 50 jaar) bijna 9000 km kwamen fietsen naar hun land. 'Hebben jullie geen geld dat je op de fiets komt?', vroeg één van de leerlingen op Zoodoo in Ouahigouia. Zelfs Salif, de coördinator van DSF, de organisatie waar het sponsorgeld naar toe gaat, vond ons een 'petit fou' (een beetje geschift), zei hij tijdens een toespraak ter ere van het openen van een school.

Maar ondanks deze verbazing zijn we erg gastvrij ontvangen en de scholen die we gezien hebben waren indrukwekkend. De praktijkklassen waren leuk om te zien; een naaiatellier waar meisjes hun eigen creaties showden. Eén meisje haar trouwjurk die ze zelf ontworpen had en ook de monteursklas, waar de jongens les kregen van een vrouwelijke docent. Erg geëmancipeerd! Ook het basis- en voortgezet onderwijs zag er goed uit. We hebben veel klassen bekeken en de leerlingen konden vragen stellen. Eén leerling zag zijn kans en vroeg om een microscoop voor zijn praktijklessen. Die werd hem ter plekke beloofd.

En zoals ik al eerder schreef was het bezoek aan het geboortedorp van Adama en het enthousiasme waarmee hij ons alles liet zien iets om nooit te vergeten. Ik hoop echt dat we een moderne graanmolen voor de vrouwen van zijn dorp kunnen realiseren zodat ze tenminste een klein sprongetje in de tijd kunnen maken. En dat er daardoor voor de generaties na hen meer tijd zal zijn voor ontwikkeling. Nu zijn hun dagen gevuld met het zorgen voor eten en blijft er weinig tijd over.

De laatste week in Burkina hebben we met een kleine overgebleven groep plus overgekomen familie nog even een beetje vakantie gevierd. We hebben oa een wildpark bezocht ten zuiden van Ouagadougou. Dat viel een beetje tegen. We hebben weinig dieren gezien en de reis leek erg lang. De olifanten die we wel gezien hebben maakten wel veel goed.

Ik zelf heb tot het laatst van Afrika genoten! Het stof en de rode gravel heb ik tijdens de laatste rit in de open safari-wagen nog eens goed door m'n haren laten waaien. Dit zou ik voorlopig niet meer meemaken, dus.......

Nee, even serieus....., het was een prachtige monsterrrrrrrrrrrrrrrrtocht en we hebben het sponsorgeld dik binnengehaald!!!!!

Groetjes en

veel liefs van

Alice

PS: Dit was de laatste keer dat er een bericht kwam van dit reislog.