Bobo, Adama's stad. Gastvrij ontvangen!
13 nov. 2010
🇧🇫
vanuit Burkina Faso
Burkina Faso, zaterdag 13 november
Donderdag 11 november Bobo binnenfietsen samen met Adama was fantastisch! Aan mij de eer om samen met hem voorop te fietsen. Dat was erg leuk! Hij straalde aanalle kanten. Bobo is niet zijn
geboorteplaats, maar wel een beetje zijn stad. Veel van zijn familie woont hier en Adama bouwt hier aan zijn huis. Een huis voor zijn familie, zijn kinderen, voor hun toekomst, heb ik begrepen. Hij
is zó enthousiast en wil zo veel vertellen en uitleggen, dat we hem niet altijd goed begrijpen. Ook een cultuurverschil maakt dat soms moeilijk. Adama heeft het soms over broers die later neven
blijken te zijn, maar dat is niet echt een vergissing. Hij is opgegroeid op een cour, een soort plaats waar meerdere gezinnen uit één familie wonen en alle kinderen uit die familie groeien samen op
wat voelt als broers en zussen. Tenminste, zo heb ik het begrepen. Als ik het bij het verkeerde eind heb, hoor ik het graag.
Donderdagmiddag werden we gastvrij ontvangen door een neef van Adama en zijn vrouw. Zij hebben eten voor ons verzorgd en Adama regelde voor die avond ook Afrikaanse muziek. Veel percussie en een
soort xylofoon, waarvan ik op dit moment de naam alweer vergeten ben, terwijl Floor me die verschillende keren verteld heeft (Korsakov?). Het was ook Bart zijn feestje, want hij werd vandaag 62
jaar!
Die avond slaap ik in een echt bed, samen met José (we lijken wel een echtpaar, deze trip), die vandaag haar spaakbeen gescheurd heeft na een erg ongelukkige aanvaring met Dielof. Zij was samen met
Dielof tot nu toe de enige die de drie maanden helemaal gefietst heeft, dus erg verdrietig. Ze draagt het stoer, maar we weten allemaal hoe erg ze het vindt!!
Daarbij is José vanaf Spanje echt mijn fietsmaatje en ik mis haar nu al tijdens het fietsen. We hadden zo onze vaste 'op kop fiets momenten' en dat is nu allemaal even anders.
In het huis van Adama's neef is het erg warm en we zijn dan ook blij verrast als op de valreep de electra nog even geactiveerd word en de ventilator het gaat doen op de slaapkamer. Nog even de
klamboe rond het bed draperen en slapen maar!
Water is ook een probleem. Dat is er niet. Het toilet en de kranen in het huis kunnen we dus niet gebruiken.
Het huis is eigenlijk van een Europeaan en wordt beheerd door Adama's neef en zijn gezin. Water en electra worden alleen op verzoek aangesloten en op dat moment ook betaald. Gelukkig is er op de
binnenplaats, de cour, ook een soort toilet, een gat in de grond en een ruimte om je te wassen, alleen moet het water van elders gehaald worden. Het wordt bewaard in grote bakken, waar je wat je
nodig hebt uit kan scheppen. Het lukt allemaal en we kunnen ons allemaal lekker opfrissen.
Vrijdag 12 november gaan we de stad Bobo bekijken. Adama heeft een gids geregeld. Het is een prachtige stad met een moooi oud gedeelte. De huizen daat bestaan uit leem en lijken aan elkaar geplakt.
Ze dateren van rond het jaar 1800.
De woningen ogen voor ons erg armoedig, maar Adama vertelde ons dat de overheid de oude stad heeft willen slopen, maar dat de bewoners er niet weg te krijgen waren. Ze zijn nog te trots op hun
stad!
De gids vertelde over de verschillende stammen in de stad en hoe ze, meestal vreedzaam, naast elkaar leven.
Ook kregen we een oude bierbrouwerij te zien, waar we het (warme) bier mochten proeven uit kalebas-kommen. Vooral Herman vond dit een belevenis. Hij vertelde dat het bij ons in Nederland eigenlijk
precies zo ging. Misschien iets moderner, maar het kwam op hetzelfde neer. Een mooie belevenis.
Ook de heilige vissen die in een soort open riool leven waren indrukwekkend. Grote vissen die je ziet krioelen in een bijna droge rivier waar ook varkens in scharrelen. De vissen mogen niet gegeten
worden en schijnen ook niet gaar te kunnen worden al zou je het willen.
Vandaag op zaterdag 13 november weer afscheid genomen van Adama's familie inclusief zijn zoontje van 6 jaar die hier bij zijn moeder woont. Beetje dubbel allemaal.
Overmorgen hopen we de geboorteplaats, Toba, van Adama te bereiken, waar ook weer allemaal festiviteiten op het programma staan.
Met ongeveer 100 km per dag kunnen we daar rustig naartoe fietsen. Het land ziet er mooi uit zo op het eind van de regentijd, maar je ziet de waterpoelen nu alweer opdrogen en ik kan me voorstellen
dat het over een paar maanden een stuk droger zal zijn. Op dit moment ziet Burkina er best vruchtbaar uit en kan je je niet voorstellen dat er zo veel armoede is. Toch stopten we vandaag bij een
dorp om wat te drinken en de kinderen daar zagen er ondervoed uit. Hoe kan dat vroeg ik me af als je ziet wat er hier allemaal verbouwd wordt?
Op dit moment weer slapen in de natuur in onze tentjes. Vanavond gezongen bij gitaarspel van Johan. (Let it be........)
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!