Een graveldouche en de kunst van het "compact fietsen"
09 nov. 2010
🇲🇱
vanuit Mali
Dagverslag dinsdag 9 november 2010
Om half 7 stonden we vanmorgen weer klaar voor vertrek! Maar niet voordat de bandenspanning op orde was (José) en de gehavende lippen een laatste inspectie- en invetbeurt gehad hebben.
We vertrokken vanuit Koumantou richting Sigassu. Het werd voor velen een zware dag die extra lang zou duren, (130 km). We willen morgen over de grens met Burkina Faso en aangezien we door ervaring
wijs weten dat deze passages erg lang kunnen duren, hebben we er de laatste dagen extra kilometers bijgesmokkeld.
Eén van de strategieèn om deze dag tot een goed einde te brengen, was het `compact fietsen` , door Floor geìntroduceerd. We zouden als één geheel een constanter en dus efficiénter tempo fietsen.
Niet meer wachten op alkaar en dan stiekum een extra pauze inlassen, maar als één front oprukken. Ik weet nog steeds niet zeker of het de beste strategie is, maar de uitvoering door Floor en
Dielof, die was uitstekend.
Het zware zat hem niet alleen in de kilometers, maar ook in het wegdek wat vandaag weer afwisselend was. Van prachtig nieuw asfalt, wegen waar de zijkanten van ontbreken, wegen met grote ronde
gaten en wegen die net aangelegd worden, zo te zien met behulp van aziaten (Chinezen?) die de orders leken uit te delen.. Deze laatste weg in aanbouw bezorgde ons een spectaculair moment. Wij
fietsten over de onderlaag die uit gravel bestond. Tegelijkertijd kwamen ons bussen en vrachtwagens tegemoet met zo´n 100 km per uur, waardoor we al snel rood kleurden door de gravel met zwarte
roet-accenten. Vooral bij onze kalende fietsers gaf dat een speciaal effect, omdat een helm in zo´n geval als een sjabloon werkt.
Niet lang na de vrachtwagens, zagen we een sproeiwagen aankomen. Enkelen van ons lieten zich besproeien in de hoop schoner te worden, maar het resuteerde meer in een soort cementachtige torentjes
op onze benen. Ik was wéér zó blij met onze truck-douche !!!
Dit laatste stuk van Mali is duidelijk een vruchtbaar stuk land, wat je terugziet bij de koopwaar in de dorpen. Waar we eerder een dorpje doorfietsten wat overspoeld werd door de tomaten, waren het
nu de pepertjes die overal lagen te drogen op grote doeken voor de hut-achtige winkeltjes. Ieder dorp waar we doorheen fietsen bestaat eigenlijk uit zo'n langgerekte weg, met aan beide kanten ál
die hutjes waar mensen hun brood verdienen; kleine kruidenierswinkeltjes, brandstofverkopers met de brandstof in een soort wijnflessen, de smit, de houtbewerker en het meest belangrijk langs deze
doorgaande route, de garage-bedrijfjes en nog veel meer.
Daar tussendoor is het altijd een hectisch gebeuren van vooral héél veel brommers, ezelkarren, vrouwen met bewonderenswaardige hoeveelheid koopwaar op hun hoofd (wij hebben het nog even geoefend
met een wasteiltje op ons hoofd, maar dat werd geen succes).
Die brommers, dat is trouwens een apart verhaal. We signaleerden ze vanaf de grens Senegal / Mali. Mooi gekleurde brommers van het merk KTM, bestuurd door coole types. Het viel mij meteen op omdat
mijn fiets van hetzelfde merk is. Bij navraag bleek het om een soort nep-KTM te gaan, geïntroduceerd door China, zo vertelde het ambassadepersoneel in Bamako.
Nog even iets over één van de stops van vandaag. We zochten een schaduwrijk plekje in een dorp na 50 km fietsen en toen het donker een beetje optrok, bleken we voor een soort smit -
metaalbewerkings bedrijfje te staan. We mochten erbij komen zitten, foto´s maken was ook geen probleem en al gauw kwam er ook weer een grote groep kinderen nieuwsgierig bij ons kijken. Ze vinden
het iedere keer weer een feest om zichzelf terug te zien op de fototoestelletjes. Ook het uitlokken van een spelletje voetbal door Gerie doet het goed en lukt altijd.
En nog wat bijzondere momenten waren±
De rijstbouw die we voor het eerst zagen onderweg. Mooie, felgroene rijstvelden in het moerassige Niger-dal
Opvallend veel scholen hier in Mali aan de kant van de weg. De kinderen binnen zien ons langsfietsen en beginnen accuut van alles te roepen naar ons. Weg is de concentratie!
Alle cola-borden langs de kant van de weg, maar helaas niets te koop!
Het officiële gedeelte van deze dag wordt na het eten weer afgesloten met de dagelijkse evaluatie, door sommigen ook 'euvaluatie' genoemd..........
Sommigen duiken daarna meteen hun tentje in, anderen gaan nog even naar een nabij gelegen dorpje of er wordt nog een dagverslagje bijgewerkt. Natuurlijk zijn er ook altijd een paar gegadigden voor
een slaapmuts...... en een goed gesprek.
Het was vandaag trouwens lastig om je eigen tentje terug te vinden. Om bij je kampement te komen, moest je door okselhoog gras waden om bij de zeldzame kale plekken te komen, waar je je tent op kon
zetten.
Morgen over de grens van Burkina Faso!!!!
Alice
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!