aliceeugster.reismee.nl

Geef extra fotoruimte kado!
Home / Over asfaltmuizen, woestijnratten en andere hersensoinsels....

Over asfaltmuizen, woestijnratten en andere hersensoinsels....

15 okt. 2010
🇲🇦 vanuit Marokko
Vrijdag 15 oktober
Dagafstand: 130 km
Gemiddelde snelheid: 25,8 km per uur (record)

Vanochtend om 5 uur ging de wekker weer en ik moet zeggen dat ik aardig in het ritme begin te komen. Nadat Ben de ronde heeft gedaan en ons allemaal met zijn vertrouwde bromstem heeft gewekt, prop ik als een haas alle spullen die ik deze dag niet nodig heb in mijn tas, ik wurm me in het klaargelegde hoopje fietskleding dat in de loop van de nacht een hogere vochtigheidsgraad heeft gekregen dan toen ik het van de waslijn haalde. Maar ja dat waait straks wel weer droog op de fiets. Alle tassen snel naar de truck gebracht en daarna de kleddernatte tent snel in elkaar gerold. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat iedereen al aan tafel zit, dus daar ren ik ook snel heen, nog net onderweg mijn beker uit de fietstas trekkend. Pffffffffffff...., ik heb het weer gered. Na het ontbijt gauw de drie liter water in de bidons met daarin de nodige versterkende middelen om de dreigende vochttekorten op tijd weer aan te vullen. Nog nahijgend, maar tevreden sta ik even later met de fiets aan de hand, als één van de eersten te wachten op de weg, samen met José en Martha. Een flinke tijd later arriveren de mannen en Bart fluistert mij discreet toe dat mijn grondzijl, haringen enz.... er nog lagen en dat hij dat voor mij opgeruimd heeft. Het leven van een fietser is niet makkelijk........
Verder werd het gelukkig een mooie fietsdag. Windje in de rug, nog steeds langs de Atlantische kust en de stemming onder de fietsers was goed. Af en toe ook een tikje melig. Nee, dat platte diertje op de weg was geen woestijnrat, maar een asfaltmuis. Er werden onderweg ook ideeën geopperd om economischer te wassen door een ton achter de truck te laten rollen met daarin onze was, en ook had het ons leuker geleken als de truck tevens te gebruiken was als fritekraam en dat Ben dan door het luik de Dobbenkroketten zou serveren. Verder werd er deze dag nog wat gefantaseerd over de ontgroening van onze Afrikafietsers die zich volgende week bij ons aansluiten,maar dat blijft nog even een verrassing.
Het hoogtepunt van deze dag zou de duik in zee worden. Al bijna 1000 km fietsen we naast die uitdagende branding waar we steeds nét niet bij kunnen komen.
Na een kleine onenigheid over tijd en plaats van het badderen, lukte het ons om na 90 km fietsen aan het strand te komen. Helaas bleek het van dichtbij niet helemaal wat we ervan verwachtten. Het strand zag een beetje zwart en tot ver in zee lagen enorme keien en groeiden er veel planten op de bodem.En wat als je een zeepaling zou tegenkomen zoals die ene dode op het strand?
Toch konden de meesten hun enthousiasme niet bedwingen en 'tijgerden' richting branding. (lopen ging niet of nauwelijks door de glibberige stenen) Dielof vertelde later hoe lachwekkend dat eruit zag voor de achterblijvers die van hun uitzicht genoten!
Na 130 km weer een prachtige desert-plek. Wat mij betreft de leukste manier van kamperen, zo in het wild onder de mooie Afrikaanse sterrenhemel.
Al is het opzetten van je tent niet eenvoudig hier aan de kust, omdat iedere middag de wind aanzwelt en het dagelijks een gevecht oplevert met onwillig tentdoek.
Bijna vergeet ik nog te melden dat we net een rustdag achter de rug hebben in een mooie stad hier in de Westelijke Sahara. Eén van de laatste steden voordat we de grens met Mauretanië oversteken. De dames hebben de Hammam weer bezocht. Ook Martha moest er aan geloven en ook zij vond het een mooie ervaring. En de heren hebben (eindelijk weer) een biertje gescoord in deze, naar Marokkaanse begrippen, moderne stad. Verder hebben we op de hotelkamer gekookt omdat we nog steeds bang zijn om onze kwetsbare darmen bloot te stellen aan inheems eten. Erg gezellig met z'n allen op de meidenkamer, zittend op banken en kussens op de grond.
Nog even en we hebben Marokko achter de rug. Het was een erg mooi land, maar we kijken toch ook erg uit naar de laatste maand van deze reis. Het landschap en de bevolking zullen straks weer heel anders zijn.
Aan de Marokkanen bewaren we goede herinneringen. Meestal waren ze enthousiast. Veel opgestoken duimen , zwaaien en toeteren. En de bescherming van de politie, ach, dat duurde soms wat lang en je vroeg je wel eens af waarom je toch iedere keer weer datzelfde verhaal moest vertellen, maar de sfeer bleef altijd gemoedelijk.
Wat mij betreft, ik kom hier zeker nog eens terug!

Alice

Reacties

Reacties

tineke
28 okt. 2010, 20:16

he kanjer

heerlijk om je verhaal weer te lezen,zo reizen we ook een beetje mee.
hoe komt het toch dat je altijd het laatst aan het ontbijt zit??
kanjer succes verder

knuff

Nel
28 okt. 2010, 23:36

Hoi Alice

Misschien iets gemist maar Alice heb je alweer een bril? Of heb je alle dagen je lenzen in ?? Gaat dat een beetje met al dat stof en zand ??

lfs Nel

Ada
29 okt. 2010, 12:52

Hoi Alice, schitterend om zo op afstand een beetje mee te fietsen, wat een belevenis toch he. Volgens mij had je al een goede conditie, maar na dit avontuur laat je over een heeeele tijd je auto wel thuis bij evean en ga je lekker fietsend op pad, een schijntje voor je!!Hier is het rustig herfstweer en ik ga zo weer starten met de avonddienst. Nou Alice ik blijf je volgen, veel groetjes van Ada

Wendy
29 okt. 2010, 14:44

Hey Tante Aliesje,

Wat een geweldige verhalen zeg! Ik was even niet meer op je site geweest, maar jemig wat klinkt het als een avontuur zeg. En er lijkt maar geen einde aan te komen, nog even lekker doorfietsen en alles in je opslurpen wat je ziet, geweldig!

Hier alles prima, lekker hefstdagje, niets nieuws onder de zon, dus geniet maar van je jullie trip daar!

Mooie foto's ook!

Veel liefs, Wen en Joost

SIETSKE
29 okt. 2010, 17:38

Dag Alice,Had een tijdje geen verhalen meer van je gelezen,maar ik heb je weer in beeld.Letterlijk en figuurlijk,zojuist je foto;s bekeken.Je bent nu toch echt in een andere wereld.Geweldig.Blijf volhouden en genieten.Groeten,Sietske,het gaat hier goed.

Petra
29 okt. 2010, 18:03

He Alice,
Fijn om je weer even te volgen en wat van je te lezen. Mooie foto's ook. Wat is het toch een enorme ervaring. Ik denk iedere dag aan je hoor en ik kijk er weer naar uit dat we een borreltje kunnen drinken bij Aris op vrijdag middag. HIer gaat alles zijn gangentje! Het wordt herfstig en kouder brrrrrrrrrr. Jij hebt het lekker warm hihi. Weet je nog wat ik je beloofd heb voor je weg ging? Ik ben al aardig op weg............
Nou meid hou vol. Doe ik ook :P en tot eind november.
Wat las ik nou? Ben je je bril kwijt?? Dat zal behoorlijk vervelend zijn.
xxx Pe

Nel
29 okt. 2010, 20:02

Hoi

Prachtige foto's, super mooi geschreven verhalen.
Eind november naar Aris is afgesproken, ik kom ook!!
Geniet en blijf zwaaien.

X Nel

Marijke
30 okt. 2010, 19:01

He He, eindelijk weer wat moois te zien op de PC. Als er even geen verhalen doorkomen is er ook verder niets aan. Ik wacht ook bij Aris en dan krijg jij een COLA!!!

Trees en Jack
03 nov. 2010, 12:15

Hallo Alice,

Wat een mooie verhalen, en prachtige foto's! Het klinkt allemaal heel indrukwekkend. We volgen je hoor, maak er weer wat moois van.

Liefs, Jack en Trees

{{ reactie.poster_name }}
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Laatste verhalen

Alle reisverhalen

Laatste reacties

Meer reacties

Laatste foto's

Nog een paar dagen vakantie. Naar het wildpark!

Blijf op de hoogte!

Laat je e-mail achter en ik stuur je een mailtje als ik een nieuw verhaal of nieuwe foto's op de site heb gezet.

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ mailingForm.errorMessage }}
Je bent nu aangemeld voor de mailinglijst!