Marokko - Guelmim

3 oktober 2010

Om 10 uur waren we er al, in Guelmim, 65 km vanaf onze laatste verblijfsplaats, 'desert 2'.

Desert 2 hadden we gevonden door aan onze route van gisteren nog één berg te plakken, waardoor de tocht van vandaag nóg korter werd. Die berg daar keken we eerst even tegenop zo aan het einde van een dag met veel tegenwind, maar op de noten-energie-bommen van Trudi werden we als het ware afgevuurd richting top (dit is een beetje overdreven).

Het 'in het wild' overnachten in nabijheid van onze bedoeïne-buren leverde geen problemen op. Er werd af en toe even nieuwsgierig gekeken, vervolgens werd er een hand opgestoken en ging iedereen door waar hij mee bezig was.

Rond 21 uur zochten de meesten hun tentje weer op omdat vandaag de wekker weer om 4.30 zou gaan.

Maar......., om 10 uur dus in Guelmim, waar Bart en Martha ons stonden op te wachten. Nadat iedereen elkaar flink omhelsd had, luidden we deze nieuwe periode in met een rondje vertrouwde, koude cola op het terras van het hotel waar Martha en Bart gisteren al gearriveerd waren na twee dagen fietsen met volle bepakking. En natuurlijk was er meteen veel te vertellen.

Meteen werd ook het hotel voor de hele groep geboekt na goed onderhandelen door Trudi en Kees. Ze kwamen uit op 750 dirham voor 13 personen (+/- €75,-)

Het was natuurlijk een makkie, die tocht van vandaag. Daarbij kwam ook nog eens dat we bijna alleen maar afdaalden richting zeeniveau, waardoor we weer een nieuw snelheids dagrecord hebben behaald van gemiddeld 24,6 km per uur.

Het kamperen in de woestijn heeft veel voordelen, maar toch ook een groot nadeel en dat is het ontbreken van vers brood bij het onbijt. In een dorp kan je rustig om 5 uur 's morgens bij de bakker aankloppen (letterlijk) voor vers brood, maar hier moesten we het doen met 'wielen' van gisteren. Trudi bakte er echter een eitje bij waardoor het weer goed te eten was.

Toch later in een dorpje nog een paar warme 'wiel-broden' gekocht die we aan de kant van de weg nuttigden met de in de fietstassen meegebrachtte potten jam en chocopasta.

De bakker was enthousiast over die twee sportieve dames die brood bij hem kwamen kopen. Er ging een duim omhoog bij de woorden 'good sport'.

Ondertussen zagen José en ik een prachtig uitgestalde groente- en fruitkraam waar we nog even gauw wat paprika's, aubergines en courgettes kochten. Afgelopen week was het vaak moeilijk om aan verse groenten en fruit te komen. Ook dat ging de fietstasssen in.

Nog even dit:

Ik heb begrepen dat er in Nederland geschrokken gereageerd is op mijn blote schouders bij de Marokkaanse kapper (foto), maar ik kan iedereen verzekeren dat dat geen probleem was. Het betrof een kappersschool, waar het beslist niet aanstootgevend was om blote schouders te hebben en bovendien was Ouerzazate een moderne stad waar Marokkaanse vrouwen soms ook Westers gekleed gaan en waar veel toeristen komen.

Nu inmiddels beland in een internetcafe in Guelmim. Reacties gelezen en Leuk om te horen dat Agib hier in de buurt is. Een mijnenproject? Hoe zit dat? Wat doet hij dan precies?

Vanmiddag nog met Martha, Bart, Jose en Ben een spannende taxirit gemaakt door Guelmim. We hadden gehoopt een bekende oase in de buurt te bekijken, maar de taxichauffeur was het spoor bijster en na 3 rondjes door Guelmim waarbij hij ettelijke keren uitstapte om de weg te vragen moest hij ons onverrichter zake weer bij het busstation afzetten.En geld hoefde hij ook al niet meer

Morgen met onze aangegroeide fietsgroep weer door langs de kustweg naar beneden, hopelijk met het windje in de rug.

O ja, als iemand nog wat fotoruimte kan regelen voor op de blog, dat zou ik erg fijn vinden. Lieve groetjes

Alice