Vrijdag 1 oktober 2010

Van Tata naar 'desert 1' .

Vanmorgen om half 5 gewekt. Het is soms zo warm midden op de dag dat het ons beter lijkt om nog vroeger op de fiets te springen. Dat betekent dus 's avonds vroeger naar bed en of dat gaat lukken??

Tata was een mooi stadje. En zelfs de burgemeester kwam nog even langs om kennis te maken. Hij was geïnteresseerd in het onderwijsproject en wilde ook wel iets soortgelijks voor zijn eigen stad. Rolf heeft kaartjes uitgewisseld met hem.

En ja, de route gaat vandaag dus naar 'desert 1'. We hebben daar wel een bepaalde voorstelling bij, maar weten niet precies hoe Teun, die de route inelkaar gezet heeft, het precies bedoeld heeft.

De plek `desert 1` zijn we uiteindelijk voorbijgefietst. In de verte zagen we een dorpje liggen waar we eerst een kijkje wilden nemen. Het leek een dorp van klei. Geen moderne gebouwen meer ineens en de inwoners leken donkerder gekleurd. Veel nieuwsgierige kinderen die ons steeds weer naar onze namen vroegen en om pennen ('stylo's'). We hebben even wat gedronken en onze weg vervolgd. Nadat we ook nog een markt bekeken hebben, vonden we een paar km verder een plek waar we wat in zagen. Wel wat ver van de weg, zodat we met gevaar voor onze fietsbanden en oversteek moesten maken. Resultaat: één lekke band voor Fred.

Maar, de kampeerplek was prachtig. We konden bijna allemaal onze tent kwijt onder een boom(pje) en met name de mannen gingen al snel op tuk. (Om kwart voor vijf worden ze meestal weer vanzelf wakker want dan mogen ze één biertje (op rantsoen, want bier kan je hier nergens meer kopen).

De volgende dag weer vroeg op en in het donker je tentje afbreken. Voor mij geen eenvoudige opgave door mijn kippige ogen en de batterijen van m'n hoofdlamp (wat een uitkomst. Nooit geweten dat ik daar zo aan gehecht zou raken) begonnen behoorlijk op te raken.

De weg naar kamp 'desert 2' zou een pittige tocht gaan worden met veel wind tegen en een venijnige berg aan het eind, maar daarover de volgende keer meer.

O ja, Hayat, ik heb inmiddels half Marokko een salaam van je gebracht. Hij is overal goed ontvangen. J

Ennuuhhh, redden jullie het een beetje zonder mij daar bij Evean? Ik mis jullie wel hoor (echt!), maar vind het toch niet erg om nog even door te fietsen. JJJ

Nel, je gelukspoppetje leeft nog steeds. Ik zorg goed voor ‘m.

Zéér warme groetjes vanuit Marokko (Guelmim)

Alice