Van Ouarzazate naar Les Dattes

7 uur vertrek vanuit Ouarzazate. Gisterenavond nog gegeten in de stad, wat niet eenvoudig was omdat de halve groep nog aan de diarrhee is en het moeilijk vindt om iets veiligs te kiezen. De aangeboden druiven gaan ook nog een keertje terug naar de keuken om ze te laten spoelen met mineraalwater. En..... appelsap met prik is de nieuwe ontdekking van de groep.

Vroeg weg dus weer na nog even een extra belletje naar de plaatselijke bakker die het brood om 6 uur zou brengen. Uiteindelijk lukt alles weer.

Vandaag was het extra belangrijk om op tijd te vertrekken omdat we om half 9 Co zullen herdenken. Tegelijk met de dienst in Nederland om half 11.

De truck en de Nissan gaan vooruit om een geschikte plaats te vinden.

De herdenkingis erg mooi. Alles heel eenvoudig in de mooie natuur en door Johan geleid.

De route is deze dag ook prachtig. Gelukkig weer heel afwisselend en groots.

De camping met herbergje is heel authentiek Berbers. Een kleine woning vol met zelfgeweven tapijten en tassen. Allemaal kleurrijk. De kindertjes van het echtpaar liepen rond en schoven gezellig bij ons aan. Ik kreeg nog even een baby in m´n armen gedrukt toen zijn moeder voor ons wat kleden ging uitrollen. We slapen met z´n vieren naast elkaar tussen de tapijten.

Vanavond kwam de eigenaar na ons eten met een blad vol mintthee en hulde ons één voor één in Berberse gewaden. Hij leek er zelf veel plezier in te hebben en dronk later nog een hollandse thee met ons mee en vertelde over zijn leven hier. Met een beetje Frans en Engels kom je een heel eind.

Hij vond wel dat we een makkelijk leventje hadden dat we zomaareen lange tijd vakantie konden krijgen, waarop we hem geprobeerd hebben uit te leggen waar we mee bezig zijn.

Door dit alles is het toch weer laat geworden en stop ik voor vandaag met schrijven.

En........, hier boven op de berg dus geen wifi dus dit verhaaltje sla ik voorlopig even op.

De vrouw des huizes heeft beloofd voor morgenochten 30 broden te bakken. Ik ben benieuwd of dat allemaal gaat lukken.

Liefs, Alice

Van Les Dattes naar Tissint

Vandaag gaan we voor het eerst `wild camperen`in Tissint`. Het wordt 135 km fietsen vandaag. Fred en Rolf voelen zich nog steeds niet top maar beginnen toch aan de tocht. Fred haakt halverwege af en dat had Rolf beter ook kunnen doen bleek later, want hij moest het laatste stuk geduwd worden door Herman.

Toch waren we erg blij dat hij mee was want we werden vandaag twee keer aangehouden door de Marokkaanse politie die wilden weten waar we vandaan kwamen en waar we naar toe gingen en Rolf is onze `responsible` dus konden we hem niet missen. We hebben niet precies kunnen achterhalen wat nou de bedoeling was van deze controle, maar we mochten vrij snel weer door.

We hebben vandaag echt de Atlas achter ons gelaten. Daarna kwamen we echt in een woestijn terecht, richting Westelijke Sahara. Het was erg heet (35+). Veel kamelen (dromedarissen) gezien en gefotografeerd. Eentje was behoorlijk tam en kon door Herman geaaid worden. Hij klopte hem op z'n rug waarbij wel wat stof los kwam.

Uiteindelijk dus in Tissint, aan een rivier met stroomversnelling waar verschillenden het water indoken. Er was discussie over het wel of niet zwemmen. Liever in Afrika niet, maar dit is Marokko, beetje een grensgeval en het water stroomt goed (?????)

Bart en Martha zijn al in Marokko hoorden we net. Zo juist geland op Agadir en fietsen naar ons toe.

Het was weer een kort stukje, maar meer tijd zit er helaas niet in. Op één of andere manier kom ik tijd te kort. Het lijkt thuis wel! Je wilt niet weten waar we het allemaal zo druk mee hebben; 5.15 uur opstaan, tent afbreken, spullen inpakken en weer in de truck, ontbijten om 6.30 uur, zorgen dat je weer 3 liter water in je bidons hebt, lunchpakket maken, muslirepen en drinken in je fietstas, jezelf ergens nog een beetje wassen, aankleden en dan zo snel mogelijk op de fiets (7 uur), dus jullie begrijpen dat er weinig tijd overblijft voor wat anders. Ik zit hier nu ook weer in m'n eentje te typen. Iedereen is naar bed. Ook eigenlijk net als thuis, ben ik ook altijd de laatste.

Groetjes

Alice