Vanochtend de fietsen uit de garage gehaald en gauw op weg. Maar we missen Kees en Johan die nog op één oor bleken te liggen.

Het ontbijt zou later volgen en inderdaad stond de truck een half uur verderop met vers gebakken brood op ons te wachten.

Vaag voel ik het rommelen in mijn maag. Nee he, het ging net weer goed. Had ik toch die tajine met schaap niet moeten nemen gisterenavond.

Verder een prachtige rit vandaag. Het wordt steeds zanderiger. Evengoed een paar flinke klimmomenten, maar die waren goed te doen. Het is iedere keer weer spannend hoe het landschap er aan de andere kant van de top uitziet. Ook weer heerlijke afdalingen gehad, een warme woestijnbries om je heen. Héél gaaf!

Opeens stopte er een volgeladen zwitserse auto naast ons terwijl we even in de berm zaten. De chauffeur kwam naar ons toe en vertelde dat het hem opgevallen was dat we in de vlag van Burkina Faso fietsten. Hij bleek zelf uit Burkina te komen ('Ik ben een Burkinabee'). Woonde in Zwitserland, had geen werk en reed daarom nu één maal per maand met handel (buisiness) heen en weer tussen Zwitserland en Burkina. Hij was enthousiast over de fietstocht en maakte een paar foto's van ons.

Een paar kilometer verder zagen we een grote kudde kamelen (Dromedarissen, want ze hebben maar één bult) de weg oversteken. Eéntje was er door zijn hoeven gezakt en kwam niet meer overeind. De herder kreeg het in zijn ééntje niet voor elkaar.en Herman ging er meteen op af, behulpzaam als hij is. Hup, de fiets in de berm en richting de kameel, die, ook al, last van diarrhee bleek te hebben. Na wat gesjor en getrek kwam hij half overeind, maar het lukte niet helemaal. Later bleek hij nog wat plukken kamelenhaar tussen zijn fietsbroek te hebben die hij als trofee liet zitten tot in Tantan.

Tantan is een grote stad waar we morgen weer een rustdag zullen hebben. Ik hoop dat we weer een Hamam vinden want het woestijnzand zit weer overal en we willen Martha deze ervaring ook laten meemaken.

Verder is zojuist Joyce haar zadel gestolen van haar fiets die achter op de Nissan zat. Ben en Joyce zaten zelf in de Nissan en hebben niks gemerkt. Joyce is nu met Kees aangifte aan het doen bij het politieburo.

Het laatste incident van deze dag was dat ik ongeveer een kwartier opgesloten heb gezeten in het herentoilet van een restaurant. Het licht deed het niet en nadat ik in alle talen om hulp had geroepen, kwam de eigenaar me bevrijden. Pffffffffffffffffffffffffffff........................

Het was weer de eerste fietsdag met Martha en Bart erbij en volgens mij hebben ze genoten. Voor Martha was er de officiële overdracht van haar 'Alfred Jodocus Kwak-pet' die José had mogen gebruiken toen Martha naar huis ging en Bart genoot alweer volop van de vele vogels die er evengoed in deze droge vlakten leven. Hij stapte regelmatig even af om met zijn verrekijker een vogel te spotten. Alleen de klapekster heb ik onthouden, een zangvogel met roofvogelneigingen heb ik geleerd.

Liefs

Alice

PS: Waar we gisteren weer behoorlijk hebben zitten zweten in een internetcafeetje met arabische toetsenborden waar nooit een ' Ä' op staat (kan iemand me uitleggen waarom dat is? ) en het apenstaartje altijd zoek is en alle letters op een andere plek, hebben we vandaag weer wifi op een hotelkamer. Toch blijft voor mij het kamperen favoriet. Lekker in je eigen tentje, midden in de natuur.